Ndërsa diteve shkollore për vitin 2012 po u vinte fundi, nxënesit e kl. 12-A bënë një vizitë në “Shtëpinë e të moshuarve” të Tiranës, të cilën e kishin planifikuar prejkoshësh.

Të shoqeruar nga mësuesi i tyre u nisë bashkërisht për atje me qëllim për të kaluar pak kohë me të moshuarit aty e që t’ua hiqnim sadopak vetminë.

Me buzëqeshje në fytyra e me dhurate nëper duar, hynë  duke e befasuar e njëkohësisht lumturuar pa masë  atë shtresë te shoqerisë që ka bërë shumë për këtë vend. Kur ata morën vesh se vinim nga “Medreseja e Tiranës” u lumturuan shumë sepse kishin dëgjuar për shkollën tonë. Vizita ishte e shkurter por e ngrohtë, atmosfera ishte gati familjare. Koha kaloi shpejt ndërsa brezat “gjyshër-nipër” bisedonin në grupe. Kishte nga ata të moshuar që dedhën ca pika lot për shkak se ne u kujtonim nipërit e tyre. Kushtet në ambientin ku jetonin ishin mjaft të mira por gjithsesi ata nuk ndjenin lumturi, e kjo dukej qartë ne sytë e tyre. Por ata nuk e jepnin veten, ishin gazmonë edhe pse familjarët  e tyre u mungonin. Erdhi koha e ndarjes. Administrata e kujdeshme dhe banoret e asaj shtëpie i  falenderuan shumë nxënësit e medresesë. Ata  i pëqafuan me premtimin se do ti vizitonin përsëri.

Dolën nga dyert e asaj bote te vogël ku megjithëse mosha ishte e thyer,fytyrat me  rrudha, por shpirti  i tyre i ri,  i freskët dhe i mbushur plot dhemshuri.