Prej kohësh na kishte munguar një atmosferë ndryshe në klasën tonë. Prej kohësh na kishte marrë malli për një udhëtim, për një ekskursion në të cilin do të harronim stresin e provimeve dhe do të përqafonim pushimin, relaksin dhe qetësinë shpirtërore që të fal një kohë e shpenzuar me shokë të mirë.
U nisëm të premten pas namazit të xhumasë. Të gjithë ne ,nxënësit e klasës 11A ,përveç të gjitha lutjeve që bën çdo njeri, I drejtuam Allahut (xh.sh) lutjen që udhëtimi ynë të kalonte sa më bukur. Dhe, me qa sa përjetuam, lutjet tona për një ekskursion të paharrueshëm u pranuan.
Rruga shkoi qetë sepse të gjithë ishim të magjepsur nga peisazhet me të vërtetë mbresëlënës  të natyrës së virgjër  të Shqiperise. Ndër faktorët e tjerë të një udhëtimi tërheqës ishin dhe bisedat e ngrohta me njëri-tjetrin apo me mësuesin kujdestar për eksperiencat më të hershme në qytete e vende të ndryshme brenda ose jashtë kufijve të Shqipërisë. Pamja që me të vërtetë na u ngulit në mendje ishte momenti kur ngjyrat e  veçanta  të perëndimit të diellit pasqyroheshin në mënyrë magjike në sipërfaqen e pafund të Liqenit të Ohrit.